Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

Obsequar igitur voluntati tuae dicamque, si potero, rhetorice, sed hac rhetorica philosophorum, non nostra illa forensi, quam necesse est, cum populariter loquatur, esse interdum paulo hebetiorem.

Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria?
Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.
Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;
Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus?
Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.
Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Vide, quaeso, rectumne sit. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.
Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;
Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.
Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.
Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.
Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.
Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.

Sed ego in hoc resisto; Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Aliter autem vobis placet. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Comprehensum, quod cognitum non habet? Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Elicerem ex te cogeremque, ut responderes, nisi vererer ne
Herculem ipsum ea, quae pro salute gentium summo labore
gessisset, voluptatis causa gessisse diceres.

Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas,
cornibus uti videmus boves, nepas aculeis.

Bork: Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?
Avaritiamne minuis?: Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.
Easdemne res?: Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
Beatum, inquit.: Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.
Tuum credibile?: Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.
Bork: Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur;